گیتی

چو  از  کوه  بفروخت   گیتی   فروز        دو  زلف  شب  تیره   بگرفت  روز
از   آن   چادر   قیر   بیرون   کشید        به دندان  لب ماه در خون کشید
چو خورشید بر زد ز خرچنگ  چنگ        ببرید     پیراهن    مشک     رنگ
چو  خورشید بر چرخ لشکر  کشید        شب   تار    تازنده    شد   ناپدید
چو   خورشید    بر   گنبد    لاجورد        سرا  پرده   بر  زد  ز  دیبای   زرد 
چو  خورشید  بنمود  رخشان  کلاه        چوسیمین سپرگشت رخسار ماه
بترسید   ماه    از    پی    گفتگوی        به  خم  اندر   آمد  بپوشید   روی
چو  روشن  شد  آن   چادر   لاجورد       جهان   شد   بکردار   یاقوت  زرد
شب   آمد   یکی   پرده ی   آبنوس       بپوشید  بر  چهره ی   سندروس
چو  خورشید  از  آن  پرده  آگاه شد       ز  برج   کمان  بر  سر  گاه   شد
چو  رخشنده خورشید شد بر سپهر       بیاراست  روی  زمین  را  به  مهر
چو   خورشید   آن   چادر    قیرگون        ببرید   و   از   پرده   آمد    برون
چو  خورشید  رخشان  بر  آورد  سر       سیه  زاغ   پران   فرو   برد   سر
چو   خورشید   تابنده    بگشاد   راز       به  هر  جای  بنمود  چهر  از فراز
چو   خورشید  بر  زد سر از برج شیر       سپهر  اندر  آورد  شب  را  به زیر
چو خورشید شمشیر رخشان کشید      شب  تیره  از   بیم   شد   ناپدید

با تمام وجودم

سلام حرف عاشقانه

از پنجره نگاه بکن آره اون میاد               درسته بی وفاست ولی  باید بیاد

میدونه دلم براش بدجوری تنگ شده           ولی نمیدونم دل اون چرا از سنگ شده

غم دوریش کم بودش حالا بی وفا شده         نه یه زنگی نه تماسی آره بی رنگ شده

آخه من چکار کنم با این دل بهونه گیر          ای خدا کمک بکن برو ای دل بمیر

تو چرا سنگ نشدی میونه این همه  سنگ         میدونم دوسش داری مثل یه احصاصه قشنگ

آخه دوست داشتنیه مثل لیلا میمونه                دل من شیدادییه مثل مجنون میمونه

فدای نازش بشم این نازش کشته مارو           حالا که عاشق شدم می خواد بگه از پیشم برو

خدایا این احصاصمو از دلم نگیر                ولی خصلت بدو از دل یارم بگیر

آخه گناهم نداره همش تقصیره منه  زود دل می بندم . زود عاشق میشم اینم میشه گفت یه جوری گناهه منه